Achinger III
| |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Alternatywne nazwy |
Aichinger III, Kieystucz |
| Pierwsza wzmianka | |
Achinger III (Aichinger III, Kieystucz) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Achinger, z nobilitacji.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W pas. Pole górne w słup, po prawej w polu czerwonym wieża srebrna, po lewej, w polu złotym na trójwzgórzu zielonym siedząca wiewiórka czerwona. W polu dolnym cztery skosy: srebrny, czerwony, złoty i czarny. Klejnot: Między dwoma skrzydłami orlimi, prawym w pas białym i czerwonym, lewym w pas czarnym i złotym, rycerz zbrojny, trzymający w prawicy miecz w słup, w lewicy jabłko złote. Labry z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej czarne, podbite złotem[1].
Najwcześniejsze wzmianki
[edytuj | edytuj kod]Odmiana nadana 2 kwietnia 1577 roku Augustynowi Achingerowi a Jachen wraz z braćmi stryjecznymi – Jerzym i Zbilutem (Sebaldem) przez cesarza Rudolfa II w Pradze. Zatwierdzony w Rzeczypospolitej na sejmie 12 czerwca 1593[2].
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Achinger, Ajchinger, Jagowd, Jagowdowicz.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alfred Znamierowski podaje prawe skrzydło w klejnocie całe czerwone.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 7. ISBN 83-7181-217-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Herbarz polski, Tadeusz Gajl, Gdańsk, 2007, ISBN 978-83-60597-10-1
- Alfred Znamierowski, Herbarz rodowy, Warszawa: „Świat Książki”, 2004, ISBN 83-7391-166-9, OCLC 830557226.
| Odmiany | |
|---|---|
| Odmiany niepewne |
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
